Nadpotliwość pachwin. Sedno problemu

Nadpotliwość to nadmierne wydzielanie potu, które przekracza fizjologiczne potrzeby organizmu. Może dotyczyć całej powierzchni skóry, może też być ograniczona do jednego bądź kilku rejonów ciała. Wówczas mówimy o nadpotliwości zlokalizowanej. Taką zlokalizowaną jest właśnie nadpotliwość pachwin. Szkodliwa nie jest, ale za to wywołuje olbrzymi dyskomfort. Zwłaszcza, że zazwyczaj towarzyszy jej zapach określany jako nieprzyjemny.

Nadpotliwość doskwiera także na stopach, pod pachami, na czole i na dłoniach. Pot na czole i wilgotne dłonie są niestety łatwo zauważalne przez otoczenie i bywają codziennym wyzwaniem. Sprawiają, że tracimy pewność siebie, a nawet ograniczamy aktywność towarzyską.

Skutecznym rozwiązaniem jest ostrzyknięcie nadmiernie pocącej się skóry toksyną botulinową typu A.

Czy pot ma przykry zapach ?

Tak, ale nie każdy !!! Otóż pot jest wydzielany przez dwa rodzaje gruczołów:

1. Gruczoły ekrynowe – są rozsiane na całym ciele, ale najwięcej jest ich na dłoniach stopach, czole i owłosionej skórze głowy. Mają swoje ujścia bezpośrednio na powierzchnię skóry. Wydzielają bezbarwny i bezwonny pot, a jego wydzielanie jest podstawowym sposobem chłodzenia się naszego ciała.
2. Gruczoły apokrynowe, występują pod pachami, w pachwinach, na powiekach i dookoła brodawek sutkowych. Ich ujścia są zlokalizowane w mieszkach włosowych. Uaktywniają się w okresie dojrzewania i wydzielają pot pod wpływem hormonów lub bodźców emocjonalnych. Ten pot jest lekko żółtawy, zawiera elementy komórek, a jego wydzielanie nie służy chłodzeniu organizmu. Natomiast jest on chętnie konsumowany przez bakterie bytujące na skórze. I to właśnie produkty rozkładu tego potu są przyczyną nieprzyjemnego zapachu.

Botoks i nadpotliwość pachwin. Świeża historia

Zabiegi z użyciem botoksu należą do najpopularniejszych w medycynie estetycznej. Jedną z takich procedur jest ostrzykiwanie skóry aby zlikwidować nadpotliwość pachwin. Za pomocą botoksu leczy się także bruksizm, niweluje bruzdy i zmarszczki mimiczne, a także wyszczupla się linię szyi. Czasopismo Kosmetologia i Medycyna Estetyczna publikuje bardzo ciekawy artykuł o zastosowaniach botoksu, który znajdziesz pod tym linkiem.

Co ciekawe historia botoksu, a (poprawnie) toksyny botulinowej w medycynie estetycznej jest bardzo krótka. Toksyna botulinowa otrzymała certyfikat FDA akceptujący leczenie nadpotliwości pachwin w 2004r., a likwidację „kurzych łapek” dopiero w 2013r. Czym jest FDA, dlaczego została przywołana oraz więcej ciekawostek o rejestracji leków zamieszczam na końcu artykułu.

Nadpotliwość pachwin. Jak pozbyć się objawów ?

Codzienna higiena, antyperspiranty i dezodoranty w przypadku nadpotliwości zwykle są niewystarczające. Najlepszą metodą jest ostrzyknięcie toksyną botulinową ! Zapraszamy do gabinetu Oto Ja !

Toksyna blokuje połączenie pomiędzy wiązką nerwową a gruczołami potowymi. Blokada polega na zahamowaniu wydzielania się acetylocholiny – neuroprzekaźnika, który uruchamia te gruczoły. Polecenie wydane w Ośrodkowym Układzie Nerwowym zostaje wstrzymane tuż przed jego dostarczeniem ! Pot przestaje się wydzielać i znika źródło przykrego zapachu.

Blokada zaczyna działać w 5-tej dobie po zabiegu, pełen efekt (redukcja wydzielania potu 80-95%) pojawia się mniej więcej po 14 dniach i utrzymuje się od 4 do 8 miesięcy. Mówimy wtedy o odnerwieniu gruczołów potowych. Po tym okresie nadpotliwość wraca i można zabieg powtórzyć.

Nadpotliwość pachwin. Jak wygląda procedura ?

Po przeprowadzeniu wywiadu i wyeliminowaniu ewentualnych przeciwwskazań zazwyczaj przeprowadza się próbę Minora (inaczej test jodynowo-skrobiowy). Test pozwala dokładnie zlokalizować region skóry, który powinien być ostrzyknięty. Próba polega na posmarowaniu skóry jodyną i posypaniu skrobią. Miejsca nadpotliwe zabarwiają się na kolor fioletowy.

Niestety jodyna jest trwałym barwnikiem i nie każdy decyduje się na taki test. Ostrzykiwanie bez przeprowadzonego testu też jest skuteczne, ale mniej dokładne i czasami wymaga iniekcji uzupełniających.

Zaplanowany zabieg jest bolesny, dlatego na obszar ostrzykiwany nakłada się krem znieczulający. Po upływie ok. 35-40 min. podaje się wielopunktowo odpowiednio rozcieńczoną toksynę botulinową.

Redukcja nadpotliwości. Zalecenia po zabiegu

• Przez 3 dni po zabiegu należy wstrzymać się od picia alkoholu.
• Podobnie przez 3 dni należy unikać wizyt na siłowni. basenie, saunie i solarium,
• Po zabiegu nie zalecamy kontaktu ze zwierzętami, niepotrzebnego dotykania skóry w obszarze zabiegowym. 
• Zalecamy wymienić ręcznik i pościel na świeżo wyprane i wyprasowane.

Redukcja nadpotliwości. Przeciwwskazania

• Ciąża i karmienie piersią,
• Zaburzenia nerwowo mięśniowe (miastenia gravis, Zespół Lamberta Eatona)
• Zakażenia ostre i przewlekłe.
• Stany zapalne skóry, opryszczka.
• Uszkodzenia skóry
• Choroby nowotworowe,
• Cukrzyca,
• Choroba Alzheimera
• Stwardnienie Zanikowe Boczne,
• Choroby autoimmunologiczne, np. reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń, ZZSK,
• Antybiotykoterapia oraz tydzień po jej zakończeniu
• Przyjmowanie leków, które w składzie posiadają: cyklosporynę, D-penicylaminę, lub aminochinolony,tubokurarynę, galaminę, pankuronium lub sukcynylocholinę,
• Leczenie antykoagulantami (odstawienie należy skonsultować z lekarzem)
• Zaburzenia krzepnięcia krwi
• Nadwrażliwość na albuminy ludzkie lub białko jaja kurzego (składnik preparatu)

Możliwe skutki uboczne towarzyszące podaniu toksyny botulinowej

Ostrzykiwanie botoksem należy do zabiegów o wysokim profilu bezpieczeństwa, ale podanie preparatu może wywołać objawy uboczne:

1. Drobne siniaki, które mogą powstać w przypadku uszkodzenia naczynia krwionośnego. Występują rzadko, a znikają w takim samym tempie jak inne siniaki od 7 do 14 dni.
2. Zaczerwienienie i niewielki obrzęk wywołany licznymi nakłuciami, zanika samoistnie w ciągu 48 godzin.

 

Ciekawostki o rejestracji leków

Jak to robią w USA ?

W świecie farmaceutyczno-medycznym wszyscy zwracają uwagę na rejestrację w amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków (Food and Drug Administration, w skrócie FDA). Zadaniem agencji jest ochrona konsumentów (w tym pacjentów) i zapewnienie bezpieczeństwa.

Procedury są rygorystyczne i producenci muszą m.in. przedstawić szereg badań, wykonanych przez niezależne firmy badawcze. Badania potwierdzają skuteczność, bezpieczeństwo, trwałość i jakość preparatu. Badania trwają nawet kilka lat. W wielu krajach akceptuje się certyfikat FDA i rejestruje leki automatycznie bez przeprowadzania osobnej procedury.

Z racji wielkości amerykańskiego rynku oraz tych następnych automatycznych rejestracji większość producentów leków czyni starania aby swój produkt zarejestrować najpierw w FDA. Dlatego wspominając historię leku często wskazuje się właśnie na certyfikację FDA.

A jak w Europie ?

Certyfikat FDA w Europie nie obowiązuje. W Unii Europejskiej od 2004 r. rejestruje się leki korzystając z procedury centralnej dla wszystkich krajów Unii oraz krajów EFTA (Norwegia, Islandia, Szwajcaria i Lichtenstein). Wnioski wraz zewnętrznymi badaniami składa się do Europejskej Agencji Leków (European Medicines Agency, w skrócie EMA). Procedura obejmuje przygotowanie opinii naukowej przez Komitet ds. Produktów Leczniczych Stosowanych u Ludzi (Committee for Medicinal Products for Human Use, w skrócie CHMP). Po publikacji pozytywnej opinii CHMP Komisja Europejska wydaje decyzję dopuszczającą lek do sprzedaży.

Procesy rejestracyjne zarówno europejskie jak i amerykańskie są rygorystyczne i ciągle doskonalone. Dlatego rejestracja europejska jak i amerykańska gwarantują, że produkt jest skuteczny i bezpieczny. Niestety zdarzają się powikłania, których badania wykonane przed rejestracją nie wykryły. W przypadku stwierdzenia takich niebezpiecznych powikłań sprzedaż leku może być zawieszona do czasu wyjaśnienia przyczyny, a zdarza się, że rejestracja bywa cofnięta.

Podsumowując – gdy mówimy o historii wspominamy o FDA, ale gdy chcemy zastosować lek sprawdzamy czy ma rejestrację w Unii Europejskiej. 😊